ดัก ๆ หมายถึง ว. อาการที่ดิ้นอย่างทุรนทุราย เช่น ปลาดิ้นดัก ๆ. (โบ; กลอน) ว.ลำบาก, อึดอัด, เร่าร้อนใจ, เช่น มาเดียวพี่ดักดัก ใจจอด แม่แม่.(นิ. นรินทร์), อะดัก ก็ว่า.
(กลอน) ว. ลําบาก, ตรากตรําอยู่นาน, เช่น แสนสะดุ้งดักดน.(ม. คําหลวง ทานกัณฑ์).
ว. คงสภาพอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานาน (มักใช้ในเรื่องที่ไม่เจริญก้าวหน้า)เช่น เป็นเสมียนอยู่ดักดาน โง่ดักดาน.
ก. ลําบาก, ขัดสน, แกร่วอยู่.
น. ชื่อตัวอ่อนระยะสุดท้ายของแมลงหลายชนิดที่สร้างเปลือกแข็งหุ้มตัวเพื่อที่จะเจริญวัยเปลี่ยนรูปร่างเป็นตัวเต็มวัย ระยะนี้จะเป็นระยะอยู่นิ่งกับที่และไม่กินอาหารมีรูปร่างต่าง ๆ กัน เช่น รูปไข่ รูปยาวรี, แดกแด้หรือ แด็กแด้ ก็เรียก.
ก. ลําบากเต็มแย่, ขัดสนเต็มแย่.
[ดักสก] (แบบ) น. ช่างไม้. (ส. ตกฺษก; ป. ตจฺฉก).
[ดักสะนะ] (แบบ) น. เครื่องตัดและกรางสิ่งของ มีมีด พร้า บุ้ง ตะไบเป็นต้น; การตัด, การปอก, การทอน; ตัวหารเฉพาะ (วิชาเลข).(ส. ตกฺษณ; ป. ตจฺฉน).